| Środki odwoławcze od kary porządkowej |  |
 |
| Autor: Tomasz Zwolak | |
|
Decyzja pracodawcy o nałożeniu na pracownika kary porządkowej nie ma charakteru ostatecznego. W pewnych przypadkach pracownik może podjąć działania, które spowodują cofnięcie nałożonej kary. W sytuacji, gdy pracodawca nakładając karę porządkową naruszył przepisy prawa, pracownik może - w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu - wnieść sprzeciw od tej kary. Zawiadomienie o ukaraniu pracownika karą porządkową powinno nastąpić na piśmie i zawierać m.in. pouczenie o przysługującym mu prawie zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego wniesienia. Odpis zawiadomienia składa się do akt osobowych pracownika. Brak pouczenia o przysługującym pracownikowi prawie do wniesienia sprzeciwu powoduje, że pracownik może wnieść sprzeciw w każdym czasie – nawet po upływie 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu. Termin do wniesienia sprzeciwu nie podlega zawieszeniu, ani przywróceniu. Wniesienie przez pracownika sprzeciwu po upływie 7 dni, w przypadku prawidłowego pouczenia o terminie dla jego wniesienia, spowoduje, że pracodawca nie będzie musiał go rozpatrzyć. W świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1999 r. wystąpienie pracownika do sądu z powództwem o uchylenie bezprawnie nałożonej kary porządkowej może nastąpić jedynie po wyczerpaniu postępowania wewnątrzzakładowego, tj. po wniesieniu w stosownych terminie sprzeciwu do pracodawcy (I PKN 644/98, OSNAPiUS 2000 r. nr 11, poz. 419). Innymi słowy, pracownikowi nie przysługuje droga sądowa, jeżeli nie wykorzystał uprzednio możliwości odwołania się bezpośrednio do pracodawcy od jego decyzji nakładającej karę porządkową. Wnosząc sprzeciw od kary porządkowej, pracownik jest zobowiązany podać podstawy, na których go opiera. Podstawami takimi mogą być:
Kodeks pracy nie rozstrzyga, w jakiej formie ma być wniesiony sprzeciw. Jednakże, dla celów dowodowych, sprzeciw powinien być wniesiony w formie pisemnej. Pracodawca decyduje o uwzględnieniu sprzeciwu po rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej pracownika, zakładowej organizacji związkowej. Pracodawca samodzielnie decyduje jednak o uwzględnieniu, bądź odrzuceniu sprzeciwu w sytuacji, gdy:
Odrzucenie sprzeciwu bez zaciągnięcia opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej będzie, co prawda, skuteczne, ale może stanowić podstawę do uchylenia nałożonej kary porządkowej na drodze sądowej. Pracodawca może uwzględnić sprzeciw pracownika w całości lub tylko w pewnej części, w sposób wyraźny (np. w formie pisemnej) lub dorozumiany (np. poprzez zaniechanie wymierzenia kary). O odrzuceniu sprzeciwu pracodawca ma obowiązek powiadomić pracownika (tak, aby pracownik mógł ewentualnie wnieść odwołanie do sądu). Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 lutego 1999 r. stwierdził, że obowiązek powiadomienia pracownika o odrzuceniu sprzeciwu, powinien zostać spełniony przez sporządzenie i wysłanie pracownikowi w terminie 14 dni pisma odrzucającego sprzeciw (I PKN 586/98, OSNAPiUS z 2000r. nr 7, poz. 269). W przypadku, gdy pracodawca nie zawiadomi pracownika o odrzuceniu sprzeciwu pomimo upływu 14 dni lub zawiadomi pracownika po upływie tego okresu czasu, przyjmuje się, że sprzeciw został uwzględniony. Pracownik, który wniósł sprzeciw – w przypadku jego nieuwzględnienia przez pracodawcę – może w terminie 14 dni od dnia zawiadomienia o jego odrzuceniu wnieść odwołanie do sądu od nałożonej kary porządkowej. Pracownik powinien wnieść stosowne powództwo do sądu rejonowego - sądu pracy. W przypadku upływu terminu do wniesienia odwołania do sądu, jego przywrócenie nie jest możliwe. Sąd rozpatrując odwołanie, bada jedynie legalność nałożonej kary i nie może zmieniać jej rodzaju. Uwzględnienie sprzeciwu i uchylenie przez sąd kary pieniężnej rodzi po stronie pracodawcy obowiązek zwrotu równowartości tej kary. Autor: Tomasz Zwolak | redaktor www.PrawoPracy.org |