| Zasady udzielania zaległego urlopu |  |
 |
| Autor: Anna Sosnowska | |
|
W przypadku nieudzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył do niego prawo, przepisy kodeksu pracy wyznaczają ostateczne granice jego udzielenia w terminie późniejszym. Przekroczenie tego terminu może zostać uznane za wykroczenie przeciwko prawom pracownika i ukarane karą grzywny. Na podstawie art. 161 kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany udzielić pracownikowi urlopu w tym roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył do niego prawo. Udzielenie urlopu powinno nastąpić zgodnie z planem urlopów, bądź w terminie indywidualnie uzgodnionym z pracownikiem. W pewnych sytuacjach, na przykład gdy dochodzi do obligatoryjnego lub fakultatywnego przesunięcia urlopu, niemożności jego wykorzystania w pełnym wymiarze czy odwołania pracownika z urlopu, pracodawca może udzielić go w terminie późniejszym. Urlop wypoczynkowy, udzielony pracownikowi w terminie późniejszym niż rok kalendarzowy, w którym nabył on do niego prawo, jest właśnie urlopem zaległym. Kilka zaległych urlopów Jeżeli występuje więcej niż jeden urlop zaległy, to pracodawca powinien udzielić ich w kolejności, poczynając od najbardziej zaległego. Czasowa granica udzielania urlopu Zgodnie z art. 168 KP, urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z art. 163 KP, należy udzielić pracownikowi najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego. Nie dotyczy to części urlopu udzielanego zgodnie z art.167[2] KP (urlop na żądanie). Bez znaczenia jest tutaj przyczyna powodująca nieudzielanie pracownikowi urlopu. Powyższy termin uważa się za zachowany, jeżeli pracownik rozpocznie urlop wypoczynkowy przed upływem 31 marca danego roku kalendarzowego. Jednakże, niezachowanie tego terminu nie powoduje utraty przez pracownika prawa do zaległego urlopu. Zgodnie z art. 291 KP, prawo pracownika do urlopu wypoczynkowego przedawnia się z upływem 3 lat od dnia, w którym stało się wymagalne. Ekwiwalent pieniężny W wyroku z dnia 24 stycznia 1974 roku Sąd Najwyższy ( III PZP 41/73, PiZS 1975, z.4, str.75) zajął stanowisko, że zasada udzielania urlopu w naturze odnosi się również do urlopu zaległego. W związku z tym, wypłacenie pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop jest wyjątkiem od zasady udzielania urlopu wypoczynkowego w naturze. Ekwiwalent pieniężny może być wypłacany tylko w przypadku wskazanym w art. 171 KP, czyli w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Skutki nieudzielania urlopu Nieudzielenie pracownikowi urlopu wypoczynkowego przed upływem 31 marca roku kalendarzowego, który następuje po roku nabycia przez pracownika prawa do urlopu wypoczynkowego lub niewypłacenie ekwiwalentu pieniężnego, może zostać uznane za wykroczenie przeciwko prawom pracownika i jest zagrożone karą grzywny. Pracodawca, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za wykroczenie, musi udowodnić, że przyczyna niewykorzystania urlopu leży po stronie pracownika. W praktyce wskazane byłoby, aby przypadki przesunięcia terminu wykorzystania urlopu poza pierwszy kwartał następnego roku kalendarzowego były odpowiednio przez pracodawcę udokumentowane, w formie stosownego pisemnego wniosku pracownika. Autor: Anna Sosnowska | redaktor www.PrawoPracy.org |
| « poprzedni artykuł | następny artykuł » |
|---|